⮜
⮞
Guidi felt his death near by so I took him home from hospital to give him a calmer death. He knew that he could not be present at the exhibition, that was so close to his heart, and reconciled himself to the idea that lunch with professor Israel and afterwards the party would take place without him.
Lucid and calm, he murmured a the clear voice of a dying person: “Let me go” ... Very emotional, I let go of his hand that I had held for several days and night: the dying should be free to pass away.
Just two days before he dictated a letter, hoping that the sale of his exhibition in the Oise would help me to pay for his funeral:
Dear friends,
I would have liked to be with you and raise a glass to our friendship and most of all to the preview of my exhibition next October, but life decided otherwise.
Thank you all for your loyalty.
I hope that by the painting you may buy you will remember me for a long time, as I think of you during today’s respite, when I write to you feeling very lucid and reconsiled with the inevitable.
Don’t be too sad! I have a long life ahead of me through my paintings and sculptures and that is an enormous priviledge. Of course, you must drink to my memory, when not to my health!
Lots of love,
GUIDI
* nlHtmlTxt=
Helder en rustig, hij mompelde met de duidelijke stem van een stervend persoon: "Laat me gaan"... Erg emotioneel, liet ik zijn hand gaan, die ik verschillende dagen en nachten had vastgehouden: de stervende moet vrij zijn om te kunnen gaan.
Slechts twee dagen ervoor, in de hoop dat de verkoop tijdens de tentoonstelling in de l'Oise mij zou helpen om zijn begrafenis te betalen, dicteerde hij deze brief:
Lieve vrienden,
Ik zou graag met jullie het glas heffen op onze vriendschap en vooral op de opening van mijn tentoonstelling aanstaande oktober, maar het leven heeft anders beslist.
Ik dank jullie allen voor je trouw.
Ik hoop dat door het kopen van een schilderij, jullie je mij voor een lange tijd zullen herinneren, zoals ik aan jullie gedurende de tijd die mij rest, terwijl ik jullie schrijf met een heel helder gevoel en ik heb mij verzoend met het onvermijdelijke.
Wees niet te verdrietig! Er is mij nog een lang leven gegeven door mijn schilderijen en beelden en dat is een enorm voorrecht.
Natuurlijk moeten jullie op mijn herinnering, of anders op mijn gezondheid drinken!
Veel liefs,
GUIDI
** image id=9654 rect=1540,0,1604,64 src=./../utils/next_100x100.jpg
** image id=9655 rect=1428,0,1492,64 src=./../utils/prev_100x100.jpg
** image id=13368 rect=880,164,1441,1000 src=./card_805000/Guidi_Solitude_bleue.jpg
