⮜
⮞
Bij het reizen liet Guidi zich graag langzaam onderdompelen in de atmosfeer. We woonden tijdloos, dat wil zeggen, we woonden zonder luxe, zoals de oorspronkelijke bewoners, ver weg van de paleizen en touroperators. Hoe krijg je een beetje kennis van India of Egypte in twee maanden? Dus vertrokken we vaak voor een langere tijd onder nogal Spartaanse omstandigheden, een bewuste keuze, niet zozeer uit noodzaak. We reisden via de kleine wegen, verbleven in afgelegen dorpen, sliepen in de lokale huizen of in kleine, zeer eenvoudige hotels. We gebruikten het lokale vervoer, een avontuur op zich, zonder te vergeten om een bezoek aan monumenten en prestigieuze bezienswaardigheden te brengen. Dus we waren nooit 'toeristen' en wij waren nooit 'op vakantie' (een woord dat we verachtten omdat er leegte zit in een ‘vakantie’), maar op reis zijn is vol subtiliteit!
Voor ons beiden was reizen onze passie: een solide en inspirerende basis voor ons menselijk en artistiek avontuur. Guidi vertrouwde me toe om deze beproevingen voor te bereiden, vertrouwend op mijn nauwgezette en zekere organisatorische vaardigheden, maar soms matigde hij het tempo van mijn overmatige drang om plaatsen te bezoeken en om verschillende mensen te ontmoeten. Zoveel kaarten en documenten hebben we bestudeerd voor onze expedities! En vooral in zeer korte tijd een beetje Arabisch geleerd vóór het vertrek naar Egypte, en om na een verwarrend ogenblik te begrijpen dat het Egyptische dialect heel anders is om vervolgens snel weer honderd verschillende woorden en zinnen te leren. En het snel herzien van het schoolse Duits of Italiaans, of bijvoorbeeld het snel onthouden van enkele zinnen Singalees. Maar zo werden veel deuren en harten geopend dankzij de kennis van de taal van de bezochte landen...
Guidi die geen enkele vreemde taal sprak en eens en voor altijd had besloten dat hij niet begiftigd was met dat vermogen; beschikte echter wel over een geweldig gevoel om mensen te ontmoeten, discretie en respect tonend. Toen de lokale bevolking door toeristen werd belegerd tegen een vergoeding, werd Guidi woedend omdat hij dit beschouwde als een belediging.
De enkele personen die is afgebeeld in zijn 'verre landschappen’, bezitten een echt uitzonderlijke aanwezigheid, zelfs gezien op de rug. Hij zou altijd via gebaren met ze praten voordat hij foto’s of schetsen van mensen maakte, en vooral keek hij ze op intelligente wijze aan met een zachte uitdrukking in zijn ogen waardoor hij in een keer mensen voor zich won, en ze weer zichzelf werden. Egypte en India, Jordanië meer dan Israël of Turkije (die hem eveneens fascineerden) inspireerden Guidi, anders dan door het schilderachtige dat door het grote publiek verwacht wordt. Hij was zeer nauwgezet en zuiver in zijn weergave van Petra, in Jordanië, wat hem heeft geleid tot de ware abstractie.
Geit voor de tempel van Mahamalipuram ( beeldhouwers-dorp dichtbij Madras in Tamil Nadu - Zuid India )
