⮜
⮞
We hebben er altijd van gehouden om in Bazel te verblijven, dankzij het warme welkom en de toewijding van onze vriendin en galeriehouder Helga Friese.
Onze herinneringen aan verschillende carnavalsfeesten; dagen en nachten, kleine groepen van muzikanten volgend, en na afloop 'meel-soep' eten in de vroege uren, resulterend in een door de mensen van Bazel, die zo trots op en gehecht zijn aan hun zo goed bewaard gebleven feest, zeer gewaardeerde tentoonstelling.
Inderdaad slaagde Guidi erin dit carnaval weer te geven zonder toe te geven aan het pittoreske. Dit feest dat trouw bleef aan haar oorsprong, waardig en soms zelfs tragisch, zo verschillend van de pronkzuchtige luxe en de theatataliteit van het huidige Carnaval van Venetië. Elk jaar, dag en nacht drogeerden de fluiten en drums ons letterlijk en na terugkeer in Frankrijk voelden we ons beneveld door ontwenningsverschijnselen.
De 'Fassnacht' is geen carnaval voor toeristen, men moet een 'insider' zijn, uitgenodigd om elke keer in de straten te zijn, uitgeput maar gelukkig, of in hun gezellige pubs. Wij vonden het een voorrecht om het van binnenuit te beleven.
De twee polichinelles
