⮜
⮞
Kort nadat we elkaar ontmoetten, besloten we aan de wens van Frédérique tegemoet te komen (dochter van Guidi), toen nog een jonge puber, om bij ons te komen wonen. Dit was niet alleen tijdens onze huwelijksreis maar ook terwijl ik een chemotherapie behandeling onderging die vier jaar zou duren.
Dus begon ik aan een dubbel avontuur, een van een dagelijkse metgezel en een van 'aangenomen moederschap', evenals mijn artistieke creatie, omdat ik in toenemende mate 'hand in hand' schreef met het werk van Guidi, een werk dat energie eiste... en eenzaamheid!
Guidi is altijd een zorgzame vader geweest, ook al was hij niet in staat om zijn gevoelens in woorden te uiten, niet tegenover mij, noch tegenoverzijn dochter, noch tegenover zijn vrienden. Hij kon alleen liefde-passie, liefde-verbinding begrijpen. Hoewel hij vaak een beetje onhandig was in emotionele relaties die een regelmatige en diepe verbale uitwisseling vereisten, hield hij van woorden, waarvan poëzie deel uit maakt, net zoals van muziek, als zijnde zijn wezenlijke kern en hij drukte zich – buiten sentiment en emotie – met veel talent mondeling of schriftelijk uit.
Guidi was een hartstochtelijk liefdevol mens, ook al kon hij op hetzelfde moment een ruzie met dezelfde passie beginnen. De relatie met de andere persoon, met een kind of partner, moest vooral authentiek en zuiver zijn, een moeilijk verlangen om altijd rustig en goedgehumeurd vol te houden. Zijn beelden tonen duidelijk deze kwaliteit van Liefde, altijd met de hoofdletter L.
Hall de l'Ecole maternelle Henri Wallon ( Foto Guillaume de Panafieu )
