⮜
⮞
In 1978 is de 'onmogelijke' en prachtig romantische ontmoeting. Bij mij was juist kanker vastgesteld, ik had net een operatie en een behandeling van vijf maanden met verschillende bestralingen ondergaan, en ik stond op punt te starten met chemotherapie die vier jaar zou gaan duren, dat wil zeggen, als ik de behandeling al zou overleven: ik was door de doktoren opgegeven.
Diezelfde nacht hebben we besloten om het meeste van mijn nog te leven tijd samen door te brengen die normaal gesproken niet lang zou zijn. Guidi vertrekt uit Clermont, verlaat zijn woning en studio. Zijn dochter Fréderique, die mij kende en mij graag mocht (ik was haar muziekleraar op de middelbare school) besluit om bij ons te wonen in dat mooie dorpje verborgen in de prachtige bossen van Hez-Froidmont, dat in korte tijd bekend zou worden door zijn "Festival de la Grange de Fillerval". De dokters zullen nooit weten hoe ik overleefde (ongelooflijk toeval of wonder van liefde en/of wilskracht?) en ik zou twintig jaar lang beslissend zijn voor zijn carrière als schilder en beeldhouwer. Ik word Guidi´s levenspartner, zijn 'muse', zijn agent, zijn secretaresse en zelfs, omdat hij aanhield, zijn vrouw. Zelf een kunstenaar, won mijn bewondering van het gezonde verstand en korte tijd nadat we elkaar ontmoetten, vroeg ik Guidi om te stoppen met het vervaardigen van zijn aardewerk om zich volledig te wijden aan zijn kunst.
Wij hadden weinig geld, maar waren rijk in de liefde en bewondering voor elkaar, we leven in een prachtige omgeving die ons in staat stelt om te werken en tentoon te stellen en ondanks of dankzij de kanker die mijn leven beheerst, bezaten we altijd de drang om samen te werken. Dus voor de volgende jaren, totdat hij overleed in 2001, combineerden we ons werk, vooral in "Gedichten en Beelden".
Ons leven is geheel gewijd aan de kunst, gekenmerkt door persoonlijke of beroepsmatige reizen over de wereld, een bron van inspiratie voor een ieder en voor ons beiden.
Guidi en Annie Jeanneret in Fillerval ( Foto Maurice Lababsa )
