⮜
⮞
We verbleven vele malen bij onze vriend, de danser, choreograaf en acteur Roger Ribes in verschillende districten van Venetië (want gelukkig voor ons, verhuisde hij vaak) wat resulteerde in zeer figuratieve schilderijen. We gingen bijna iedere winter naar Venetië (in de zomer is alles wazig) om het magische licht op paleizen, kanalen en de lagunes terug te vinden. We zouden keer op keer bedwelmd raken door de reflecties, de essentie van de stad.
Als je Venetië kent, hef je zelden het hoofd op, men wandelt onvermoeibaar zonder de behoefte om alles te zien zoals de beginners die overal verliefd op raken in de stad van de Dogen.
Wij genoten altijd weer zoals de eerste keer van de straatjes met hun barbacane *, bricola van de lagune ** en van die kleine, naamloze vijvers in de districten ver van het stadscentrum.
Onze avondwandelingen waren ontspannend: Venetië is de meest veilige stad in de wereld. Het zien van de verlaten omgeving van de Piazza San Marco of het Palais des Doges en vooral het Giudecca of de Torcello zijn 's nachts een onvergetelijk ervaring.
Uiteindelijk hebben we besloten om een kunstboek te wijden aan de stad, waar we beiden zo veel van hielden: “le Guide Poétique de Venise” (de Poëtische Gids van Venetië).
* bricola : Een grote constructie van hout, uitstekend boven de lagune, teneinde te vermijden dat boten komen vast te zitten.
Guidi met de duiven voor de 'Procuratie', San Marcoplein (Venetië, 1984)
