⮜
⮞
Gedurende vijf jaar organiseerden wij, op hoog niveau, het Festival de la Grange de Fillerval, alleen en zonder subsidies en uitsluitend voor het lokale publiek met betaalbare entreeprijzen. Vaak traden beroemdheden op, vrienden die niet om geld gaven, zoals de pianist Alain Motard, de operazangeres Lucia Scappaticci, schilder Jean Garonaire of acteur en regisseur Jean Cuny, de dichter Jean-Claude Guilmart, danser Chantal Thierry of de muzikantenfamilie Phillips-Valjabedian.
Van 1979 tot 1983 werkten wij zes maanden parttime voor het festival en zes maanden 'dubbel' uit ijver en natuurlijk geheel vrijwillig. We werden de sponsors, wat wij ons absoluut niet kon veroorloven. Elke keer organiseerden we twee of drie tentoonstellingen en een tiental evenementen: shows voor kinderen, poëzie voordrachten, kamermuziek, klassieke zang, dans, tentoonstellingen, enz.
De schuur kon accommodatie bieden aan meer dan honderd mensen, gezeten op bioscoopbanken die we wisten te redden uit een oude bioscoop uit 1900. Een groot podium kon ruimte bieden aan verschillende evenementen of zelfs een kamerorkest, bestaande uit ongeveer dertig muzikanten.
Le Festival de la Grange de Fillerval blijft één van de grote avonturen in ons leven, net als onze reizen en vooral ons gezamenlijk werk: Gedicht-Beelden (of Beelden-Gedichten) en later gedichten-schilderijen of tekeningen.
Veel artikelen in de pers en radio- en televisie-uitzendingen werden aan ons gewijd, want het publiek volgde ons, het Festival en de exposities in ons kleine gehucht trouw.
Guidi en ik waren ervan overtuigd dat kunst 'voor iedereen’ is en een groot deel van onze tijd was gewijd aan deze overtuiging, tussen onze reizen of tentoonstellingen door.
