⮜
⮞
"Als het publiek al de indruk heeft wanneer ze voor een van mijn schilderijen staan, om echt 'in' de weg te zijn, als ik vooral 's nachts op de weg ben, dan heb ik de indruk in één van Guidi’s schilderijen te zijn!" (Guidi interview voor FR3 Picardie.)
De wegen die zijn gemaakt tijdens de laatste jaren van zijn leven (1996-1997) waren onderdeel van een bijzonder intensieve periode en werden voor Guidi een obsessioneel thema in zijn werk. Evenals deskundigen, liefhebbers, galeriehouders en kunstcritici, beschouwde hij deze ‘periode van wegen’ als zijn twee of drie succesvolste. Hij was niet gemakkelijk tevreden maar was nu blij dat deze werken tot zijn erfenis behoorden nadat hij stierf, zelfs al was het voortbestaan van zijn werk secundair voor hem en het essentiële het maken ervan, niet de verkoop of het deel worden van het cultureel erfgoed.
Deze wegen kunnen Guidi’s talent samenvatten, uiterst abstract, met een rijkdom aan kleuren en soms met een briljante en intense stoffelijkheid, die de drukinkten mogelijk maakten, niet pittoresk, zuiver van lijn en volume en origineel van kleur.
De wegen van Guidi zijn buitengewoon symbolisch voor zijn leven en van zijn bochtige weg door schaduw en licht, omringd door bossen die een beetje donker en mysterieus zijn onder een min of meer bewolkte hemel. De nacht is, net als de maan, aanwezig en ook zij is obsessief. De luchten zijn een natuurlijk onderdeel van de wegen en we bevinden ons altijd, zoals in zijn werk 'ertussen in’. Altijd hebben wij het gevoel rond te zwerven tussen de “solide” materie met zijn natuurlijke grenzen en het “ontastbare”, maar zeker in de altijd veranderlijke verbeelding: de 'prachtige wolken' van Baudelaire, die onze innerlijke hemel representeren...
Blauwe nachtelijk weg in de winter met witte lijnen
