⮜
⮞
Vele beeldhouwers zijn een weinig megalomaan en voelen de behoefte om de ruimte te beheersen door zich te uiten in enorme complexe dimensies. Dit was niet het geval bij Guidi, die in de monumenten die bij hem besteld werden, zichzelf wist te blijven, altijd dichtbij de intimiteit van het Zijn.
Zijn officiële kunstwerken hadden altijd een menselijke dimensie. Zoals het omhelzende paar in het gras (staande op een sober voetstuk) in het park van het Conseil Général van de l'Oise. En de twee prachtige bustes bij de ingang van de ‘ere-trappen’ en het masker-schilderij bij de receptie van het Hotel du Département.
Evenals het fresco 'Un enfant est venu' (een kind is gekomen) een mozaïek in terracotta in een houten frame in de lagere school Henri Wallon in Montataire, of 'Le disciple et le maître', opgericht in de binnenplaats van het ‘lycée techniek’ (technische middelbare school) in Breuil-le-Vert, ze staan discreet in de ruimte waarin ze zich bevinden.
Deze laatste twee monumenten bevatten gegraveerde gedichten, de ene in terracotta in het handschrift van Guidi, de andere in brons van de metaalgieterij in Susse heeft mijn handschrift, perfect gereproduceerd.
Het ‘Mausolée de Crépy-en-Valois’ wijdde Guidi aan de kinderen die stierven door dat verschrikkelijke ongeluk in Beaune, ze gingen zo blij op vakantie...
Onder een van de meest opvallende werken is zijn monument Le Silence et la Liberté (Stilte en Vrijheid) gewijd aan patiënten van het psychiatrische ziekenhuis in Clermont-de-l'Oise die tijdens de Tweede Wereldoorlog stierven, het is opmerkelijk in zowel zuiverheid als symboliek.
Mausolée de Crépy-en-Valois ( origineel in terracotta Etruskisch gepatineerd )
