⮜
⮞
“Nog maar twee jaar geleden hadden Guidi en zijn vrouw Annie Jeanneret hun intrek genomen in het dorp Crux-la-Ville, in het gehucht La Grange des Serrées, vlakbij van Saint-Saulge in een oud huis op de heuvelrug met een prachtig uitzicht op het gebied van Bazois en verder weg de blauwe uitlopers van de Morvan.
Na over de hele wereld te hebben gereizd en geëxposeerd, zette Guidi zonder het te weten voor de laatste keer zijn koffers neer. Onndanks zijn ziekte deed Guidi in de Nièvre wat hij elders altijd heeft gedaan: zoeken, uitvinden, creëren. Hij verdiept zijn werk met de printerinkt, waarmee hij begon in 1995 en denkbeeldige landschappen evenals imaginaire dieren komen tot leven.
Het zou zijn laatste onderzoek zijn. Maar er waren anderen. Inderdaad, Guidi was niet het soort kunstenaar dat zich genoodzaakt voelde om een bepaalde stijl, - wat vaak werd gedaan om commerciële redenen – te herhalen. Hij probeerde om met alles te werken en ervan te genieten: schilderen in olie, waterverf met vernis, lithografische potloden, traditioneel lithografische handdrukken, aardewerk, beelden van representatief naar abstract, levende naakten, van herinneringen aan reizen naar denkbeeldige landschappen.
En als hij vervolgens in 1978 Annie Jeanneret, pianist, componist, actrice en dichteres, ontmoet, geeft hen dat de mogelijkheid to een productieve samenwerking, waarvan het prachtige album over Venetië waar Guidi’s tekeningen naast Annie’s gedichten staan, evenals de verzameling Gedichten-Beelden met een voorwoord van Paul Belmondo getuigd.
Guidi arriveert bij toeval in de Nièvre, maar hecht zich aan deze regio. Er was zelfs tijd over om vrienden te maken. Deze vrienden zijn degenen die, met zijn vrouw, het geheugen van Guidi levend houden in La Grange des Serrées. Ik hoop dat deze tentoonstelling hier het aantal bewonderaars van deze authentieke en oprechte kunstenaar zal vergroten.”
Jean-Louis Balleret (Boekje over de tentoonstelling als eerbetoon in het Palais Ducal van Nevers.)
Deze brug is waarschijnlijk een herbeleving, een onbewuste herinnering aan Venetië met de daarbij horende symboliek.
Maar in dit werk is het vooral de reflectie, die telt, de reflecties die ons altijd hebben gefascineerd tijdens onze ontdekking van Venetië.
De immer magische reflectie... Is het niet waar dat we de 'waarheid' van Zijn en het leven in het algemeen in de 'reflectie' vinden, die mooier is, dan het botte en 'de vaak minder poëtische 'realiteit' wat we de 'werkelijkheid' noemen?
Brug: bouw, werkzaamheden twee verbindingspunten gescheiden door een depressie of belemmering (definitie Petit Robert woordenboek).
