⮜
⮞
Guidi hield van Parijs, de stad die hij als jongeman verliet. Samen maakten we lange wandelingen, vaak in stilte, zowel zo vertrouwd en inmidddels toch zo vervreemd van de stad van onze jeugd.
De monumenten en bomen waren ons dierbaar evenals de Seine en zijn oevers, het licht zo veranderend afhankelijk van het weer en de seizoenen en de verschillende districten, echte 'dorpen' binnen de stad.
Wetende dat hij niets nieuws kon toevoegen aan de schilderachtige wereld die door zo veel kunstenaars is vertegenwoordigd, schetste Guidi, nam foto's en schilderde hartstochtelijk zijn bijdrage aan zijn Parijs, met het risico van het nogal gevaarlijke pad van de onvermijdelijke 'briefkaart'. Inderdaad, hoe kan men werkelijk oorspronkelijke zijn wat de beeltenis van Parijs betreft.
Afgaand op de voorziene kritiek zei Guidi bewust: "Ik weet dat ik noch oorspronkelijk noch briljant ben in het schilderen van de bezienswaardigheden van Parijs, maar ik wilde ze schilderen, dus deed ik dat en heb er enorm van genoten!"
« Denkend aan Utrillo": Klein straatje in Montmartre
