⮜
⮞
De laatste jaren van zijn leven kon Guidi creativiteit en zijn gevoeligheid waarlijk uiten door middel van deze Denkbeeldige Landschappen. De zee is zeer aanwezig, een soort sensuele aanwezigheid: hij kon gedurende lange tijd zwemmen en duiken in enorme golven. Hij kende de zee, het was nooit een vijand. Toen hij in Vallauris leefde had hij minder kans om erheen te gaan maar hij zou haar nooit vergeten. Ik was in de dezelfde stemming;
Le paysage de tes yeux est allé se cogner au cœur de la mer le paysage de ma vie est allé tournoyer aux vents de la mémoire, ma vie, tes yeux, la mer, le vent et la mémoire habitent mon silence et font glisser les heures...
De maan boven de wegen of de zee, de geaderde stenen van Petra zijn een aantal pijlers die Guidi ondersteunden naar een andere artistieke ontwikkeling in onwerkelijke kleuren. De landschappen verplichten ons tot niets, we zijn vrij om te dromen: een droom voor ieder van ons. Ik gaf hen hier echter titels ... maar men is vrij om ze te negeren! Door de printerinkt was Guidi dus in staat zijn verbeelding vrij te laten, gaande van figuratief naar abstract met zijn personages, dieren en vooral de 'denkbeeldige landschappen', zonder zijn 'wegen' te vergeten, die hij als symbool voor het wezenlijk van zijn werk zag. (Zie hierna 'Artistieke Testament'.)
Op de bodem en het oppervlak van de zee
