Het gedicht dat is geïnspireerd door dit beeld is een beetje ‘wanhopig’ (in de ruimste zin van het woord), alle liefde die men aan een kind geeft is op voorhand tevergeefs - niet alleen vanwege de onvermijdelijke dood van iedere nakomeling. De vogel verlaat het nest ondanks alle aan hem/haar gegeven liefde, en dat is zoals het hoort, maar de nostalgie is onvermijdelijk.